Bezoek van mijn lieve zusje!

Donderdag 2 oktober was het dan eindelijk zover! Na 3,5 maand zagen Ilse en ik elkaar weer. Ik kan je vertellen dat dat een heel apart gevoel was. De hele dag was ik zenuwachtig en overal stond ik te stuiteren als een klein kind omdat ik die avond mijn zusje weer zou zien. De minuten kropen voorbij. De tijd ging snel maar ook weer heel langzaam.Om 5:15pmkwam Kirsty mij ophalen om naar het station te brengen en een half uurtje later zat ik in de trein naar Grand Central. Daar eenmaal aangekomen snel naar buiten, hand omhoog en binnen een paar minuten stond er een taxi voor mijn neus die me naar het hotel ging brengen (voor de eerste keer in een gele taxi in NY, wat rijden die als een stelletje debielen!)om 7:30pmwas ik in het hotel. Snel naar de lift rennen. In de lift naar boven naar de 10e verdieping. De deur ging open en in de gang zag ik Ilse al in de deuropening van onze kamer staan. Ik begon te gillen van blijdschap en de vrouwen die op de lift stonden te wachten schrokken heel erg (grappig moment, moest je bij zijn om te weten hoe grappig). Ik rende naar Ilse toe en eindelijk konden we elkaar knuffelen. Wat was dat fijn! Het voelde meteen weer zo vertrouwd als altijd, alsof ik nooit ben weggeweest.

Time flies...

...when your'e having fun! De schoolvakantie is voorbij. Sinds deze week gaat iedereen weer naar school. Evan gaat 5 dagen van 8:45-3-45 naar school. Ik breng hem naar de busstop (2 huizen verderop) en haal hem daar ook weer op. Bly gaat van maandag t/m donderdag van 9:15-12:15 naar school. Amelia gaat maandag, woensdag en donderdag van 9:15-12:15 naar school. Ik breng en haal ze op met de auto, zo'n 15 min rijden. Terwijl iedereen op school zit heb ik 2,5 uur vrij. Dan heb ik de tijd om de was te doen, vaatwasser, kamer opruimen. Of om lekker niks te doen. Vanmorgen, nadat ik Bly en Amelia heb afgezet ben ik naar de Starbucks gereden, koffie gehaald en daarna naar huis. Sindsdien lig ik lam op bed tv te kijken. Dankzij Daphne kan ik The Vampire Diaries kijken want zij zet de afleveringen in dropbox. Thank you! Het bevalt me hier nog steeds. Over minder dan een maand is Ilse hier. Daar kijk ik echt naar uit! Ze blijft 2,5 week en dan gaan we allerlei leuke dingen doen. Ze komt op donderdag aan en tot zondag slapen we in een hotel in New York. Daarna slaapt ze bij mij op de kamer. Dat wordt wat schuiven aangezien het luchtbed redelijk groot is. Maar voor Ilse doe ik dat! In de 2 weken dat ze hier is moet ik 3 dagen per week werken. Ilse 'werkt' met me mee en we doen alles samen. De relatie met Evan, Bly en Amelia wordt steeds hechter. Amelia zei al na een paar weken "Kim, I love you". Ze kijkt me dan aan en zegt het met een hele lieve, zachte, schattige stem. Ik smelt wanneer ze dat zegt! Sinds 2 weken zeggen ook Evan en Bly dat tegen me. Ik kan moeilijk omschrijven hoe dat voelt, maar het is zo fijn dat ze dat zeggen! De jongens zijn stoer en houden ook wel van knuffelen (zo af en toe) en ze zeggen het niet vaak. Maar wanneer ze het zeggen ben ik verkocht. Ik kan heel boos op ze worden en ze halen soms het bloed onder mijn nagels vandaan, maar wanneer ze dat zeggen vergeet ik alles. Vorige week was denk ik mijn eerste heimwee moment. Op vrijdag kwamen Lis en Siem logeren dus mama stelde voor om te face timen met ze. De camera ging aan en vrij snel daarna zat ik te huilen omdat ik ze heel erg mis. Ik zat me af te vragen waarom ik ook alweer had bedacht om helemaal naar Amerika te gaan. Waarom niet ergens in Europa zodat ik tussendoor een keer naar huis kan. Tobi, Roan, Lis en Siem zijn mijn achterneefjes/nichtje waar ik heel veel mee doe en hun mis ik zo erg! Ik vind het zo leuk om ze te zien opgroeien en nu moet ik dat een jaar missen. Gelukkig is er face time en Skype en kunnen we mekaar regelmatig zien, maar het is toch anders dan wanneer ik ze regelmatig echt zie. Na het face timen met Lis, Siem, papa, mama en Ilse kwam ik beneden en dan komen er 3 vrolijke schatjes knuffelen en zeggen ze lieve dingen en dat maakt mijn dag dan weer goed. Ik heb het moeilijk omdat ik iedereen thuis mis. Maar over een aantal maanden ga ik hier afscheid nemen en ga ik hun weer missen. Heel dubbel allemaal... Voor mij is het leven hier al redelijk normaal geworden. Met de kinderen doe ik heel veel maar ook met andere meiden. In mijn vrije tijd ga ik zoveel mogelijk de deur uit om leuke dingen te doen. Er staan weer een aantal leuke uitjes op de planning. Morgen heb ik alweer mijn derde clustermeeting. We gaan naar het Oysterfestival. Geen idee wat het is haha! Ook ga ik binnenkort naar The Bronx Zoo en een van de leukste dingen tot nu toe: een weekendtrip met Kirsty en Anne. Op zaterdag rijden we rond 7am aan naar Salem, het stadje dat bekend staat om allerlei heksenverhalen. Daarna brengen we een bezoekje de Hartford University en daarna rijden we naar Boston waar we ergens overnachten. Doordat ik zo druk ben mis ik nog wel eens berichtjes van vriendinnen van thuis. Ik antwoord dan later en dan is het moment waarop ze appte alweer voorbij. Dat vind ik zelf heel vervelend want ik heb het gevoel dat ik dingen mis en dat wil ik niet. Dus... Wat maken jullie allemaal mee? :) Liefs, Kim.

Al 2 maanden in the USA.

Ik ben al 2 maanden in the USA. Ik geniet volop! Van zowel de kinderen als de leuke uitjes en de omgeving leren kennen. Mijn plekje binnen het gezin heb ik gevonden en dat is een heel fijn gevoel! Ik vind het heerlijk om met de kinderen te knuffelen en gek te doen en probeer dat ook veel met ze te doen. Met Amelia gaat dat heel makkelijk. Wanneer ik mijn armen open komt ze naar me toe rennen en springt ze in mijn armen en geeft me een stevige knuffel. Af en toe komt er ook een kusje bij. Evan en Bly zijn wat stoerder en doen dat niet snel. Maar wanneer we op de bank hangen kruipen ze tegen me aan of op schoot en zo zitten we minuten samen. Love it! Ik merk dat de kinderen het ook leuk vinden. Wanneer ze thuis komen van iets (boodschappen, feestje etc.) en ik ben beneden, komen ze naar me toe om te vertellen over hun dag. De eerste paar weken deden ze dit nog niet zoveel omdat ze me nog moesten leren kennen. We kennen mekaar nu goed genoeg denk ik zo om te zeggen dat ik deel uitmaak van de familie en de kinderen het leuk vinden wanneer ik er ben en we samen leuke dingen doen. Een groot verschil hier in vergelijking met thuis is het autorijden. Ik rij in een redelijk grote auto (Mitsubishi montero) en het is een automaat en dat is zo fijn! Qua snelheden is het hier niet veel anders. Op de snelwegen in de omgeving mag je niet harder rijden dan zo'n 90 km per uur. Dat is wel even wennen aangezien we thuis zo'n 30-40 km harder mogen rijden... Op de snelweg mag je zowel rechts als links inhalen. Officieel mag je niet rechts inhalen volgens mij, maar je wordt er niet voor aangehouden wanneer een agent het ziet (zij doen het zelf ook). Dit is wel heel erg wennen want je moet dus meer spiegelen en aan beide kanten racen er auto's voorbij wat soms heel vervelend is omdat mensen over de weg zigzaggen om zo snel mogelijk ergens te kunnen zijn. Wanneer je je auto parkeert moet de auto in dezelfde richting als het rijdende verkeer staan. Je parkeert dus altijd aan de rechterkant met de neus naar voren zodat je niet de auto hoeft te keren en eventueel ander verkeer tegen houdt. Wel handig want je kunt meteen wegrijden, maar soms is er geen plek aan de rechterkant en moet je wel ergens keren omdat er links wel plek is. Het leukste van allemaal vind ik dat je bij veel stoplichten rechtsaf mag slaan ondanks dat het rood is. Wanneer dit niet mag hangt er een bordje "no turn on red". Hier moest ik zo aan wennen! Vaak is de rechterbaan voor zowel rechtsaf als rechtdoor en wanneer ik dan niet wist of ik af mocht slaan durfde ik mijn knipperlicht niet aan te zetten. Want wanneer je stil staat terwijl je rechtsaf mag slaan en je houdt het verkeer op, hoor je heel snel een claxon en dat betekent dat je heel snel moet doorrijden. Ook iets waar ik aan moest wennen, het claxoneren van andere auto's. Inmiddels heb ik de verkeersregels door en weet ik wanneer ik af mag slaan bij rood licht en ook ik heb mijn claxon al ontdekt en begin op een Amerikaan te lijken. Wanneer de auto voor me niet oplet gaat mijn hand automatisch naar de claxon en roep ik in de auto "opletten aub!" (niet dat ze me horen maar gaat om het idee). Iedereen wil hier zo snel mogelijk op plaats van bestemming komen dus iedereen op de weg heeft haast. Dat ik nog geen ongelukken heb zien gebeuren verbaast me soms! Een groot irritatiepunt in het verkeer zijn de stoplichten. Lang leven de vele rotondes in Nederland! Soms sta je bij een stoplicht 90 seconden stil. Je hebt snel door wanneer je aan de beurt bent. De stoplichten hangen aan de overkant van de kruising dus vaak kun je ook het stoplicht zien van de straten links en rechts van je. Wanneer die op rood springen weet je dat jouw stoplicht op groen gaat springen dus laat je de rem los, begin je zachtjes te rollen en zodra het groen is geef je veel gas. Door rood rijden kan hier heel makkelijk. Er hangen geen flitsers dus wanneer je redelijk hard rijdt, het stoplicht springt op oranje, je weet dat je het net wel of net niet gaat halen, geef je extra gas en rij je door ook al springt het op rood. Of je remt en bent dan net 1 seconde te laat waardoor je ver over de stopstreep staat. Maakt allemaal niet uit, doet iedereen hier. Ik heb 3 kinderen in de auto zitten dus rij voorzichtig. Liever te zacht dan te hard, houd meer dan voldoende afstand en wanneer het stoplicht op oranje springt en ik de mogelijkheid heb om te stoppen doe ik dat ook. Ik hou van goed doorrijden en rijd liever 5 km te hard dan 5 km te zacht. Maar sinds ik hier ben, en zeker met de kinderen in de auto, ben ik voorzichtiger geworden. Denk nu niet dat ik thuis altijd roekeloos rijd en niet voorzichtig ben! Maar aangezien er veel mensen hier wel roekeloos rijden moet ik wel extra voorzichtig zijn. Het autorijden hier vind ik wel heel leuk! Sowieso vind ik autorijden leuk, maar vooral in een nieuwe omgeving. Ooit wil ik een keer in NYC rijden. Dat is echt een chaos en zelfs mijn hostparents rijden er niet graag. Maar het is een uitdaging en daar houd ik wel van. Wie weet doe ik het ooit. Liefs, Kim. Ps: voor foto's zie mijn Facebook!

Eindelijk...

...weer een verhaal! Door een storing heb ik lang niks kunnen schrijven maar gelukkig doet mijn blog het weer! Ik ben er al 1,5 maand en de tijd gaat zo ontzettend snel! Voor mijn gevoel ben ik hier pas 2 of 3 weken. Er is veel gebeurd en ik heb zoveel dingen die ik wil vertellen. Laat ik beginnen met hoe mijn dag/week eruit ziet: Maandag t/m donderdag sta ik rond 7:15am op, kleed me aan, ga naar beneden voor ontbijt, poets mijn tanden en om 8am ben ik klaar, mijn werkdag begint. De kinderen zijn dan vaak nog met hun ontbijt bezig en ik zorg ervoor dat ze voldoende hebben gegeten. Daarna kleed ik ze aan en ze poetsen hun tanden. Wat doen we zoal in de week: we gaan naar het kindermuseum, het aquarium, speeltuinen, parken, we spelen thuis of we gaan naar de bibliotheken in de buurt. De bieb is hier heel populair en iedere dag zijn er verschillende activiteiten te doen voor de kinderen. Evan gaat een aantal weken op kamp. De ochtenden dat ik hem weg moet brengen is het vaak een beetje haasten aangezien iedereen uiterlijk 8:40am in de auto moet zitten zodat we er op tijd kunnen zijn. Nadat we Evan hebben afgezet breng ik de dag met Bly en Amelia door. Rond 12:30pm is het lunchtijd. Meestal maak ik sandwiches met peanutbutter&jelly. Soms halen we cheese bagels bij de supermarkt (erg lekker!). 's Avonds maak ik ook eten voor de kinderen. Ik maak mac&cheese, chicken nuggets met potato smileys, scrambled eggs met bacon, hotdogs of hun favoriet spaghetti met parmezaanse kaas (zonder vlees, saus en groente). Rond 6pm komen de ouders thuis en ben ik 'klaar met werken'. Vaak ben ik dan toch langer bezig met opruimen, afwassen of de was. De ouders brengen de kinderen naar bed en daarna wordt er eten voor ons gemaakt. Ik kan met de kinderen mee eten, maar om nou iedere week hetzelfde te eten zie ik niet zo zitten, dus eet ik gezellig met de ouders mee (en dat is ook veel lekkerder zoals heerlijk mals vlees van de bbq). Vaak eten de ouders en ik beneden in de kelder bij de tv. We kletsen wat, kijken wat tv. Rond 8:30-9pm ga ik douche en naar mijn kamer. Dan kijk ik nog wat tv via mijn iPad en daarna ga ik slapen. Vanaf vrijdag heb ik 3 dagen weekend. Ik slaap uit (uitslapen met 3 rondrennende kinderen betekent slapen tot ongeveer 9am). In het weekend spreek ik veel met andere au pairs af. We gaan naar een mall, picknicken op het strand, naar de film, koffie drinken bij Starbucks en de omgeving verkennen. Het is heel makkelijk contact maken met andere au pairs. Je doet hetzelfde werk en je hebt altijd wel wat te kletsen. Een keer per maand hebben we een clustermeeting. Met de au pairs uit de buurt doen we dan allerlei activiteiten. Vorige week dinsdag was mijn eerste meeting en toen zijn we gaan mini golfen. In het kort is dit een beetje mijn week. Ik heb het hier echt naar mijn zin en voel me ook thuis. Het contact met de kinderen wordt steeds beter en beter. De eerste weken waren ze (vooral de jongens) me echt aan het proberen om te zien tot waar ze kunnen gaan en hoe ik reageer. Inmiddels kennen ze me goed genoeg om te weten wie ik ben en wat ik van ze verwacht. Ook met de ouders gaat het steeds beter. Van de oppervlakkige gesprekjes over het weer en hoe was de dag, kletsen we nu gezellig over van alles en nog wat! Ze willen graag weten hoe het met me gaat en hoe ik me voel. Wanneer me iets niet lekker zit moet ik dit zeggen en dan lossen we het op. Wat ik hier heel fijn vind is dat ik 3 dagen achter elkaar weekend heb en een eigen auto heb. Ik moet wel even met de ouders bespreken wanneer ik wegga en waarheen, maar dit is nooit een probleem. Even een dagje naar New York is hier heel normaal, mensen rijden die afstand dagelijks. Voor mij is dit nog steeds ver (ongeveer afstand Eindhoven - Utrecht) maar voor hier normaal. Het is dus niet gek om ergens heen te gaan dat zo'n 70 km verderop ligt. Regelmatig krijg ik de vraag (van zowel de ouders en iedereen hier als vriendinnen van thuis) wat ik nou eigenlijk mis.... Buiten de standaard dingen zoals mijn familie en vrienden, mis ik een verse witte boterham met kaas, mijn eigen bed, zelfs mijn fiets ondanks dat ik die amper gebruik, de douche van thuis, de stile in de avond en de nacht. Hier hoor ik altijd auto's en de trein de toetert wanneer hij bij een overgang komt. Maar ook boodschappen doen. Ik doe dus echt geen boodschappen hier voor mezelf omdat het zo ontzettend duur is! Een liter yoghurt kost $2,50 en een vers brood kost zo'n $7. Ik eet wat er in huis is. Gelukkig zijn de koelkast en de kastjes goed gevuld en heb ik iedere dag een goede maaltijd! Wat ik ook mis is dat een hele goeie en lieve vriendin ineens een vriend heeft en ze me dat via de app moest vertellen ipv face to face wat veel leuker is. Maar ondanks dat ben ik hier zo ontzettend blij voor haar en gun ik haar al het geluk van de wereld! :) En natuurlijk ook alle andere dingen die iedereen meemaakt waar ik niet bij kan zijn. Een verzoekje: komend jaar niet trouwen of even een baby krijgen. ;) Heimwee heb ik tot nu toe nog niet gehad. Schijnbaar komt dit pas na een paar maanden dus ik ben benieuwd. Tot nu toe voel ik me goed, gaat het goed, heb ik veel plezier en wil ik absoluut nog niet naar huis! Liefs, Kim. Ps: voor foto's zie mijn Facebook!

Living with my new family...

... is great!

Afgelopen donderdag was het zover. Om 7:30 PM kwam Ty me ophalen bij het hotel. Ty ken ik nog niet zo heel goed. Al het contact dat ik heb gehad ging via Ellie. Dus ik was best wel zenuwachtig aangezien ik zo'n 1,5 uur met hem in de auto moest zitten. Ik kreeg gelijk een knuffel en dat gaf een goed gevoel. De meeste vaders geven een hand was me verteld en zijn toch wat afstandelijker dan de moeders. Thuis aangekomen hoorde ik Ellie in de verte al roepen "Is she here? I wanna see her." Ook van haar kreeg ik een knuffel. Daarna hebben we mijn koffers naar mijn kamer gebracht en daarna terug naar beneden voor pizza.

Vrijdagochtend werd ik vroeg wakker. De kinderen wisten dat Ty me op zou halen en aangezien Ty thuis was, moest ik ook ergens zijn. Ik had verwacht dat de kinderen in het begin wat stil zouden zijn en teruggetrokken, maar het was het tegenovergestelde! Ze kwamen op schoot zitten en vertelde van alles over het huis en over zichzelf. Bly zat bij me op schoot en zei heel schattig: "I have to tell you something... Sometimes we can listen, but sometimes we don't listen so now you know that we can be bad." De vrijdag was een lange dag. Met Ellie en de kids zijn we overal naartoe gereden om te laten zien wat waar is.
Op zaterdag hetzelfde. Ik werd om 9 AM wakker gemaakt door Amelia en Ellie en toen ik beneden kwam stond mijn kop thee en ontbijt al klaar. Ook deze dag zijn we weer naar verschillende plekken gereden om te laten zien wat waar is. Aan het einde van de middag zijn we naar een groot winkelcentrum geweest. Het is zo'n 40 min rijden (wat voor hier heel dichtbij is en voor mij nog steeds ver weg...) en daar moet ik echt vaker naartoe!
Zondag zijn we naar een picknick in het park geweest als afsluiting van het baseball seizoen. Er was van alles te doen voor kids en je kon er gratis eten en drinken. We kwamen vrienden tegen die ook een au pair hebben. De moeders wisselde onze nummers uit zodat we een 'playdate' konden regelen voor maandag. Na de picknick zijn we naar Walmart gereden. Ik wist niet goed wat te verwachten en had er eigenlijk meer van verwacht. Ik zie het als een soort Makro. Leuke winkel, ga ik zeker vaak naartoe, maar niet zo speciaal als ik in eerst instantie dacht. Nadat we Ty en de kids thuis hadden afgezet, hebben Ellie ik nog wat rondgereden. Aan het eind van de middag zijn we naar vrienden gegaan voor een bbq. Deze dag mocht ik rijden in 'mijn auto'. Rijden in Amerika is niet zo anders dan ik had verwacht. Ik moet nog heel erg wennen dat je bij veel kruisingen rechtsaf kunt slaan, ook al staat het stoplicht op rood.

En vandaag was het zover: mijn eerste 'werkdag'. Ik vind het raar om het een werkdag te noemen aangezien ik hier in huis woon en niet op een bepaalde tijd aanwezig ben en weer ga. Ook na mijn werktijd heb ik in het huishouden en met de kinderen. Er is geen specifieke begintijd en geen specifieke eindtijd vind ik.
Mijn eerste dag was een drukke dag! In de ochtend heb ik alle spullen klaar gezet met Ellie voor een dagje strand. Rond 11 AM had ik met Anne (au pair) afgesproken. We hebben gepicknickt op het strand en de kids vermaakten zich prima. Ondanks al het goede smeren van de afgelopen dagen, zijn mijn benen en mijn voorhoofd toch verbrand... Morgen een petje gaan kopen.
Na het strand moesten we snel naar huis en omkleden voor zwemles. Na de zwemles meteen naar huis om eten te maken. Mac and Cheese. Na alle verhalen heb ik dit dan eindelijk kunnen proberen! Na 1 hap had ik genoeg haha! Doe mij maar pasta met groente en een lekkere saus. De kinderen eten hier eerst en worden in bed gelegd en dan pas eten de ouders. Ik eet met de ouders mee aangezien de kinderen nogal kieskeurig zijn. ;)
Nadat de kinderen in bed lagen, hebben de ouders en ik het au pair boekje doorgenomen. Hierin staan alle regels en afspraken. De ouders willen dat ik me thuis voel en deel uitmaak van hun familie. Wanneer ik iets nodig heb of iets zit me niet lekker moet ik dat meteen zeggen. Ze geven me een heel warm en welkom gevoel en dat voelt goed! In hun ogen ben ik niet 'de au pair' die voor de kinderen zorgt en hun rommel opruimt, voor hun ben ik een heel van de familie.

Het was een leuke eerste dag! De kinderen zijn schatjes, maar ook boeven! Ik merk dat ze me uitproberen en willen weten tot waar ze kunnen gaan. Het woordje 'no' is niet hun lievelingsantwoord en als het aan hun ligt snacken ze heel de dag door. Maar goed, zo is ieder kind en ondanks dat zijn het echt schatjes die houden van knuffelen, gek doen, kietelen en kusjes geven.

Liefs, Kim.

New York, New York!

Maandag 16 juni, 3:00 uur ging de wekker en was het tijd om op te staan. Koffer en handbagage stond al klaar om mee te nemen. Kleren lagen klaar om aan te trekken. Ontbijt had ik nog geen zin in. Wel honger, maar ook misselijk van de zenuwen! Om 4:15 uur kwam mijn lieve nicht Tine als verrassing om mij mee weg te brengen. Op zondag dus 'voor niks' afscheid van haar genomen. ;)

Om 4:30 uur stapten we in de auto richting Schiphol. Daar aangekomen meteen inchecken en aangezien ik nog een uur de tijd had op naar de Starbucks voor een kop koffie. En toen kwam het moment van afscheid nemen van mijn ouders, zusje en nicht. Na veel lieve knuffels en kusjes ben ik door de paspoortcontrole gegaan. Zwaaien tot het laatste moment en toen op naar de gate. Eenmaal bij de gate aangekomen nog wat te drinken gekocht en daarna op naar de volgende check. Aan een tafel werden er een aantal vragen gesteld over mijn reis naar Amerika. "What are you going do to in America? How long will you stay? Who packed your bags? Did you pack presents or did you recieve presents? From who did you recieve presents? Do you know what's in it? Have you seen the present?" Na al die vragen van een zeer aardige en gezellige meneer ging mijn handbagage door de scan en ik ook. Daarna wachten tot we mochten baarden. De vlucht verliep redelijk goed. Begonnen met 2 uur vertraging, uiteindelijk maar 1 uur later dan gepland aangekomen en weinig turbulentie.

En na 8 uur en wat minuten landen we op Amerikaanse bodem! Koffer ophalen en op naar DE check dacht ik. Ik had verwacht dat mijn koffer geopend werd en alles werd bekeken en er veel vragen werden gesteld. Verkeerd gedacht dus! Papieren laten zien, vingers scannen en een foto maken en that's it! Prima, op naar de shuttle bus.

Vanaf het moment dat de shuttle arriveerde stonden mijn ogen wagenwijd open! Ik wist niet waar ik moest kijken. Alles is zo anders! De automobilisten op de weg denken aan zichzelf, duwen zich overal tussen, rijden op 2 banen zodat er niemand langs kan, toeteren wanneer het niet snel genoeg gaat, beginnen al te rijden wanneer het stoplicht nog op rood staat. Ik keek mijn ogen uit alleen al naar het verkeer en dacht: moet ik hier ook gaan rijden?! Wij leren om rekening te houden met elkaar en hier is dat dus absoluut niet! Ben benieuwd hoe ik het rijden ga vinden hier. ;)

Na een ritje van zo'n anderhalf uur (voor mijn gevoel gigantisch omgereden!) kwam ik uiteindelijk bij het hotel aan. Op naar de balie van InterExchange om me aan te melden. Eenmaal op mijn kamer meteen FaceTimen met papa, mama en Ilse. Gelukkig heb ik hier WiFi! Nadat we gezellig even gekletst hadden en ik het uitzicht heb laten zien (ik zit op etage 27, nog nooit zo hoog gezeten!) was het tijd om te gaan douchen. Daarna mijn koffer uitgepakt en weer opnieuw ingepakt en toen gewacht op mijn kamergenoot. Zij kwam na ongeveer 2 uur. Samen zijn we eten gaan balen bij de Burger King en hebben dat vervolgens in bed opgegeten.

Nu lig ik ook heerlijk in bed en is het tijd om te gaan slapen. Hier is het pas 21:00 uur dus net kinderbedtijd voor mijn gevoel, maar na 24 uur zonder slaap ben ik er echt aan toe!

NY vind ik nu al geweldig en wilde perse even een berichtje plaatsen. Morgen om 7:30 uur ontbijten en daarna naar de eerste cursus. Ik heb er zin in! :)

Liefs, Kim.

Over precies 1 maand...

... ben ik al zo'n 8 uur in New York! Ik ben de dagen echt aan het aftellen tot 16 juni. Afgelopen woensdag heb ik voor de lol mijn koffer al een keer ingepakt om te kijken wat ik allemaal mee wil nemen en hoeveel kg het weegt. Ik ben begonnen met mijn zomerkleren en schoenen en kwam uit op 15 kg. Totaal mag mijn koffer 23 kg wegen en mijn handbagage 10 kg. Dus nog ruimte zat voor winterkleren en natuurlijk leuke cadeautjes! Wanneer ik in een winkel ben denk ik alleen nog maar "wat wil ik meenemen naar Amerika als cadeautjes voor de kinderen en de ouders?". Ik moet mezelf echt inhouden om niets te kopen aangezien ik al behoorlijk wat dingen heb om mee te nemen! Ik heb 2 boeken van Jip en Jannke (engelstalig). Omdat de kinderen graag buitenspelen heb ik stoepkrijt en een grote bellenblaas gekocht. Het bordspel 'mens erger je niet'. Een boekje genaamd 'Stuff Dutch People Like' waarin wordt verteld over de stroopwafels, tulpen, molens, maar ook waarom wij onze eigen taart meenemen naar het werk als we jarig zijn en waarom wij op de wc een kraan hebben waar alleen maar koud water uitkomt. Een kookboekje met echte Hollandse recepten zodat ze zelf Nederlandse gerechten kunnen maken. En natuurlijk niet te vergeten wil ik ook nog stroopwafels, drop, speculaas met molens erop, peperkoek en tulpenbollen en meenemen. Volgens mij heb ik dan wel genoeg Nederlandse producten om mee te nemen. ;-)

Het contact met de familie wordt steeds beter en leuker! Ook zij tellen de dagen af en regelmatig staat er in hun mail "soon you will be here with us!" Gisteren waren Ellie (moeder) en ik aan het mailen over de eerste week in New York. Ze mailde: "At Thursday night, Ty and I will pick you up in NY and take you to dinner and then you will come to your new home! We are really looking forward to getting to know you and becoming part of our family!" Ik vind het nu al spannend dat ik ze op donderdag 19 juni dan eindelijk ga zien. :)

Liefs, Kim.

Welkom op mijn reisblog!

Hallo en welkom op mijn blog!

Over 51 dagen is het zover.... Ik ga naar Amerika!
Een jaar lang ga ik daar voor 3 hele schattige kinderen zorgen als au pair. Alle dingen die ik meemaak deel ik met jullie via mijn blog. Hier komen niet alleen verhalen maar ook leuke foto's en filmpjes te staan.

Leuk dat je met me meereist!
Liefs, Kim.